එකම කවිය

WE.....

I have not forgotten
Neither do I recall best
It was never a dream
Neither will it ever be
Till death do us part

The lady in a saree
Was it telepathy
Could it be destiny
We sat together
The birds of a feather

Time flew by
Hairs grew grey
What keeps us together
Professional friendship
As you always say

Your trust in me
Was the best gift ever
The risks you took
Within the dark hall

The proof of innocense
Be it love, be it caring
Between our aching hearts
You may or may not agree

දැකල පුරුදු කෙනෙක්
නෙතට සොඳුරු ලඳක්
අපට අපේ නොවන
අපේම ලෝකයක්

හඳුනා ගන්නට ඔබ මා ......

මතකයේ සදා නොමැකෙන
සිහිනයකි ඒ හිමිදිරිය
මා ඔබ මුනගැසුනු
හදවතක් නැති යකඩ ගොඩ

එකම අසුනක එකට එක්වී
ගැස්සෙමින් පැද්දෙමින් ගෙවීගිය
දෙපැයම නිමේෂයක්ද
පිලිතුරක් නැති පැනයක්ද

අතරමං වෙලත් නැති
මංමුලා වෙන්න බැරි
අපට අපේම නොවන
අපේම ආදරයක්ද මේ

කවදා හෝ යම් මතු දිනක
නිසැකවම රිදුම හෝ මරණය
රුදුරුව අපට එරෙහිව
අපේ හදවත් බිඳ දමනු ඇති

ගෙතූ සිත්තම් මැවූ මන්දිර
බිඳිය හැකිවෙද අපේ සිත් තුල
දශකයක් දුරකට විහිද ගිය
අපේ මනසේ සොදුරු මතකය

කටුක පරිසරයක්  තුලදි හමුවූ
සොඳුරු පරිසරයක් තුලදි නිමවෙද
අඳුරු කුටියක එක ලඟින් හිඳ
මවෙත ඔබ පිදු සොඳුරු තිලිණය

"දැකල පුරුදු කෙනෙක්"
නෙතට සොඳුරු ලඳක්
අපට අපේ නොවන
අපේම ලෝකයක්